Tenerife wijn

Geschreven door Gert-Jan Boone.

Wannabe!

Net terug van een klein weekje Tenerife. Het grootste Canarische eiland is bekend om haar slapende vulkaan Teide en berucht om de obscure terrasjes op de boulevard van Los Cristianos en Playa de las Américas, waar het goudgele sap met schuimkraag van ’s ochtends vroeg tot ’s avonds laat rijkelijk vloeit. Niet echt de droombestemming voor een Harold Hamersma of Hubrecht Duijker wannabe! Het tegendeel blijkt echter waar. Met vijf verschillende wijnbouwgebieden is het vulkanische eiland in de Atlantische Oceaan zelfs ruim bedeeld en hoeven we ons geen dag te vervelen.

Wijnavontuur

Ons wijnavontuur begint in het uiterste noorden van het eiland. In Tacaronte-Acentejo, verreweg het grootste wijnbouwgebied van de Canarische eilanden, vereren we Bodegas Insulares met een bezoekje. Verwacht hier geen charmant boertje met alpinopet of authentieke Bodega met gewelfde wijnkelder. Het wijnhuis, één van de grootste van Tenerife, opereert vanuit een steriel pand en voert een imposante reeks merklabels, waarvan Viňa Norte letterlijk de meest in het oog springende is. In de taxfree zone van het vliegveld en in de Canarische Appie struikel je namelijk over de flessen van Viňa Norte. Tijd voor een smaakinspectie!

Eat your heart out!

Daar waar de industriële Bodega het hart niet sneller laat kloppen, doen de wijnen van Viňa Norte dat wel. Van de serie geproefde wijnen is de “Viňa Norte Carbonic Maceration” de meest interessante. De weinig verhullende naam, verwijzend naar de fruit koesterende en tannine mijdende productiemethode, laat niets aan de verbeelding over. De fruitbom explodeert al bij de eerste aanraking met de smaakpapillen. Fruitig rood vindt in deze assemblage van Listán Negro en Negramoll een meer dan geduchte concurrent. Beaujolais, eat your heart out!

Goedkope sherry

Op dag twee rijden we over de TF-5 in zuidwestelijke richting en bezoeken Valle de la Orotava. Naast veel rood van de Listán Negro steelt op de noordflank van de Teide de Listán Blanco de show. Deze witte druif, op het vasteland beter bekend als Palomino, brengt een ongekende diversiteit aan wijnen voort. Van logge monsters met de smaak van goedkope sherry tot ongekend fruitige prachtexemplaren. Het is maar net waar je van houdt…

Smakelijk zwemwater

Van die vele kilometers tuffen in ons huurautootje krijg je honger en op de derde dag verwennen we onszelf met een uitgebreide lunch. We bezoeken El Caldero in La Caleta de Adeje, een bistro met veel lekkers uit de oceaan. Onder het motto “vis moet zwemmen” trakteren we ons op een bijpassend flesje smaakvol zwemwater. Onze glazen worden gevuld met een Listán Blanco uit Valle de Güímar, het wijnbouwgebied aan de oostzijde van Tenerife. De levensgrote mosselen, de inktvis van de gril en de vannacht gevangen Alfonsiňo hebben nog nooit zo heerlijk gezwommen.

Hoogtepunt

Dag vier is letterlijk het hoogtepunt van onze wijntrip door Tenerife. Steile weggetjes op de flanken van de Teide leiden ons naar een hoogte van 1.200 meter. In een desolaat maanlandschap doemen plotseling kleine wijngaarden met bush vines op. We zijn in Abona, het bioparadijs van de Canarische eilanden. De ijle lucht, het eeuwige briesje en de vele zonuren maken het kleine wijnbouwgebied bij uitstek geschikt voor duurzame wijnbouw. Terwijl op de boulevard van Los Cristianos de eerste biertjes worden getapt, kloppen wij aan bij Bodega Reverón en laten de proefglazen gewillig inschenken met biowijnen.

Albillo Criollo

We proeven tal van wijnen van de Listán Blanco, de Listán Negro, de alom geroemde Syrah en de volslagen onbekende Albillo Criollo. Deze laatste is een bizar inheems wit druifje. Zonder houtrijping volledig uit balans en een alcoholisch gedrocht, maar met houtrijping ingetogen, subtiel, tropisch en uiterst lekker. Schat, hebben we nog plek in de koffer?

Bananen en wijn

Op de laatste dag strijken we neer in Guargacho. Onze accommodatie ligt dit keer niet in een wijngaard, maar op een bananenplantage. Desondanks is de fruitmand in ons huisje leeg. Wel treffen we een met rood sap afgevulde fles aan in onze koelkast. Geen etiket, geen capsule, geen garantie of het überhaupt wel wijn is. Durven we het aan?

Guachinche

Bij het avondeten ontkurken we de fles en schenken onze glazen vol met het donkerrode sap. Een enorme portie rood fruit en flink wat boerenaroma zetten de neushaartjes op scherp. In de smaak overheersen rijpe kersen, een dot vanille en onmiskenbaar wat oxidatieve tonen. Hier moet sprake zijn van een “guachinche”, oftewel een hobbyist met ambities. Slurpend aan de wijn en met uitzicht op tig bananenbomen kijken we terug op vijf dagen met weinig bier, weinig boulevard, weinig Britten, maar wel bijzonder smaakvolle biowijn. Tenerife, tot snel!